Home sweet home!

Dat het een lange vlucht zou worden wisten we. Die 15 uur van Melbourne naar Dubai viel op zich wel mee; we hebben zelfs een paar uur achter elkaar kunnen slapen, dus we waren enigszins uitgerust toen we ’s ochtends in Dubai landen. Maar er kwam geen eind aan de laatste horde naar Brussel. Die 7 uur leek wel een eeuwigheid te duren, maar dat zal wel aan de vermoeidheid hebben gelegen. We waren dan ook superblij om in Zaventem het welkomstcomité te zien, dat ons opwachtte. En de vermoeidheid was op slag verdwenen. Wat een fijn weerzien met de kinderen. Het was grandioos om weer iedereen te zien. Wat minder ‘plezant’ was , dat was het weer: de kou en de sneeuw, maar gelukkig hadden ze de winterjassen voor ons meegenomen, dus de overgang viel nog enigszins mee.

Thuis aangekomen hebben we nog een paar uurtjes nagepraat over alles wat we hebben meegemaakt, de souvenirs uitgedeeld en gauw nog even de koffers geleegd voordat we in het oude vertrouwde bedje stapten. In totaal waren we al zo’n 45 uur op, dus ‘wel wat moe’.

Het was een onvergetelijke vakantie, waar we nog lang over zullen napraten. Natuurlijk willen we ook alle blogvolgers bedanken voor hun leuke, spontane en lieve reacties. Ze gaven ons het gevoel dat we zo af en toe even bij hen in Nederland op bezoek waren.